Wolfgang Amadeus Mozart - Requiem Mass in D minor. K.626

Requiem in D-minor by Wolfgang Amadeus Mozart, performed by the Slovak Philharmonic Orchestra and Chorus and conducted by Zden?k Kosler.



Year of Release: 1985



The Requiem consists of 14 parts:



1. Introitus: Requiem Aeternam

2. Kyrie

3. Dies Irae

4. Tuba Mirum

5. Rex Tremendae

6. Recordare

7. Confutatis

8. Lacrimosa

9. Domine Jesu Christe

10. Hostias

11. Sanctus

12. Benedictus

13. Agnus Dei

14. Lux Aeterna



------



Bitprocessingspeed: 192kb/s

Format: mp3



------



In Dutch:



Het Requiem in D Mineur (KV 626) is de laatste compositie van de Oostenrijkse componist Wolfgang Amadeus Mozart. Hoewel de compositie alleen voor twee derde deel door Mozart werd geschreven, behoort het werk tot zijn meest geliefde en gewaardeerde werken uit zijn gehele ouevre. Mozart schreef een groot deel van de compositie aan zijn sterfbed in 1791. Omdat het een bestelde compositie betrof werd op aandringen van Mozarts weduwe Constanze Mozart het Requiem voltooid door Joseph Eybler en Franz Xaver Sⁿ▀mayr, beide vrienden van Mozart, waar Sⁿ▀mayr nog een leerling van Mozart was. Deze ontwikkeling zorgde voor lange discussies omtrent de originaliteit van het stuk, maar het Requiem geniet vooral bekendheid door het verhaal achter de mysterieuze opdrachtgever van Mozart.



In de laatste jaren voor zijn dood hield Mozart zich veel bezig met het schrijven van kerkmuziek. Zo schreef hij vele Kyriefragmenten in de laatste vier jaren voor zijn dood. Mozart probeerde middels het schrijven van kerkmuziek zich van een inkomen te verzekeren. In april 1791 bemachtigde hij een positie als adjunct-Domkapelmeester in de Stephansdom in Wenen. Hoewel Mozart in deze baan zwaar onderbetaald werd, hoopte hij op meer geluk middels een aanstelling als Kapelmeester wat hem een loon van 2000 Gulden zou opleveren. In juni 1791 was Mozart klaar met het schrijven van het Ave verum corpus. Een opdracht om een groot kerkelijk werk schrijven zou dus zeer goed uitkomen.



In de loop van het jaar 1791 werd Mozart benaderd door een anonieme tussenpersoon die werkte voor de excentrieke graaf Franz von Walsegg. Via de tussenpersoon vroeg Von Walsegg Mozart om een Requiem te schrijven waarbij de helft van het totaalbedrag werd voorgeschoten. Von Walseggs vrouw Anna was op 14 februari 1791 gestorven en als fervent muziekliefhebber wilde hij een Requiem. Het Requiem moest anoniem worden afgeleverd zodat Von Walsegg zelf zijn naam op de partituur kon schrijven.



Mozart hield zich bij het schrijven aan de conventionele vorm de tekst en deed enkel afstand van een Graduale en een Tractus. Als voorbeeld nam Mozart het Requiem van Michael Haydn, de jongere broer van Joseph Haydn. Aan deze compositie werkte hij mee als vijftienjarige.



Tijdens het componeren liep de gezondheid van Mozart sterk achteruit. Tot zijn dood op 5 december 1791 had Mozart enkel de opening van het Introitus (het Requiem Aeternam) compleet met orkestpartijen en vocale partijen op papier staan. Enkel de vocale partijen en baspartij van het Kyrie en het grootste deel van het Dies Irae uit het Sequentia waren geschreven. Verder stonden er nog wat kleine schetsen van verscheidene belangrijke orkestpartijen als de trombonesolo uit het Tuba mirum en de partijen van de eerste viool op papier. De laatste regel van het Lacrimosa, - het slot van het Sequentia- misten ook; enkel acht maten stonden op papier. Een schets voor een fugatisch Amen werd in de jaren zestig van de vorige eeuw ontdekt. Dit Amen had waarschijnlijk het Sequentia moeten besluiten. De volgende twee delen uit het Offertorium, -het Domine Jesu Christe en het Hostias-, bevatten alleen de vocale partijen en gedeeltelijk de partijen van het continuo. Uit het Sanctus misten het Benedictus, Agnus Dei en het Communio volledig.