Miron Białoszewski - Pamiętnik z powstania warszawskiego [audiobook pl] [pdf]

Tytuł: Pamiętnik z powstania warszawskiego
Autor: Miron Białoszewski
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: biografia/autobiografia/pamiętnik
Rok pierwszego wydania: 1970
Wydanie książki nagrywanej: Państwowy Instytut Wydawniczy
Miejsce i rok wydania: Warszawa, 1976

Rodzaj: audioksiążka
Wersja językowa: polska
Treść: pełna
Nagranie: Studio Książki Mówionej Polskiego Związku Niewidomych w Warszawie
Czyta: Henryk Drygalski
Czas trwania: ~10 godz. 44 min.
Rozmiar całości: ~295 MB (22 pliki)
Format: MP3 (KBPS:64, KHZ:44, mono)
Źródło: CC (Compact Cassette)

Opis książki:
Uderzający swoją odrębnością na tle bogatej literatury wspomnieniowej zapis doświadczeń człowieka nie zaangażowanego bezpośrednio w zmagania wojenne, przeżywającego dni powstania wśród ludności cywilnej. Jest to relacja z powszedniej egzystencji piwnicznej, ze świata schronów, podwórek, ukrytych przejść i kanałów, z codziennej krzątaniny wokół zaspokajania elementarnych potrzeb życiowych w atmosferze ciągłego zagrożenia i lęku. Narracja utworu ukształtowana jest na wzór opowiadania ustnego, z jego naturalną dygresyjnością, swobodnym biegiem skojarzeń, uzupełnianiem i poprawianiem opowieści oraz potocznością wypowiedzi.

W latach sześćdziesiątych Miron Białoszewski, awangardowy poeta, urodzony w 1922 roku w Warszawie i świadomy wojennych losów tego miasta, zaczął przygotowywać się do utrwalenia swoich przeżyć podczas powstania warszawskiego. O wykorzystaniu artystycznym zapisu żywej mowy myśleli wówczas nowatorzy prozy, wykorzystując całkiem świeżą zdobycz techniczną, jaką był magnetofon. Białoszewski posłużył się w prozie własną wersją języka mówionego i jako uczestnik historycznych zdarzeń utrwalił to, co zapamiętał. Zdawałoby się - nic naturalniejszego, po prostu przekaz naocznego świadka... A jednak po publikacji "Pamiętnika" w 1970 roku wybuchł straszny spór. Czy "cywil" ma prawo opisywać, jak chował się po piwnicach? Dlaczego nie walczył? Czy taki opis nie odziera historycznych zdarzeń z wielkości? Spór o książkę Białoszewskiego już wygasł, pozostała opowieść - bardzo prywatna, osobista, ale mówiąca o znoszonej z humorem i godnością gehennie ludności cywilnej podczas zagłady stolicy.